نا نوشته ها

بلاخره 98 تمام شد ! صلوات

من نمُرده ام . زنده و در کانون گرم خانواده نشسته کنار لپ تاپ و مشغول خواندن و حرف زدن با دوستان و عزیزان از راه دور می‌باشم . این روز‌ها در مهد کانون پرورش تکثیر کرونا زندگی می‌کنم و بعدش دوباره عازم شهر مازندران هستم(هتل ادیبی). شهر خالی از حجم و هیاهو مردم هستش انگار تو این شهر صدسالی هستش که از عید خبر نیس . تاثیر رسانه به قدر بالا هستش که مردم بیچاره تو خونشون مخفی شدن که یه وقت کرونا پیداشون نکنه چه تراژدی ترسناکی و غمگینی به مردم چیره شده .

کاش دلم بیشتر به نوشتن این پست بود .

* همه چی از آخرین تصمیم که چند ماه‌ی بود داشتم بهش فکر میکردم شروع شد . بنا به پیشنهادهایی که همه دوستام بهم دادن که درس بخون اینا ولش کن نرو سربازی حیف میشی اینا آغاز شد .